In het eerste deel vertelt Erika over hoe moeilijk het was met Tammy, haar zoontje en hoe ze daarmee moest leren omgaan, toen bleek dat in de hulpverlening er geen oplossing werd geboden. Zij noemt het: hem leren lezen. In dit deel praten we verder over wat dat voor haar als persoon betekende en hoe het met haar tweede kind ging.

Hoe heeft intuïtief ouderschap en de hele reis daarnaartoe jou als persoon veranderd?

Illustratie: Brigida Almeida, uit: Baby Alfabet – van wij naar ik en jij.

Ik stond kort gezegd niet in mijn kracht. Ik wist nauwelijks wie ik was laat staan wat ik nou eigenlijk wilde in mijn leven. Intuïtief ouderschap en dus het luisteren naar mijn kind heeft mij geleerd hem maar zeker ook mezelf te begrijpen. Doordat ik zo intensief ging luisteren werd mijn gevoel sterker en werd mijn geloof in mijn intuïtie sterker en daardoor kon ik ook contact maken met wat ik nou eigenlijk wilde. Wat nou eigenlijk goed voelde voor mij. Wat ik nou eigenlijk nodig had.

Ook de hele zoektocht naar een oplossing voor mijn zoon heeft me gebracht wat ik zelf nodig had maar waarvan ik niet wist dat ik het nodig had. Het luisteren naar hem heeft me in mijn kracht gezet, heeft me bekrachtigd dat ik mag voelen wat ik voel en dat ik dat serieus mag nemen en mag volgen en heeft me uiteindelijk gebracht naar dit paradijs waar ook ik kan ontprikkelen. Ik wist niet eens dat ik last had van overprikkeling maar daar ben ik gaandeweg achter gekomen dat het niet alleen voor mijn zoon gold maar zeker ook voor mij.

Je hebt twee kinderen gekregen. Hoe verliep de geboorte van je dochter en welke voorbeelden van intuïtief ouderschap kun je geven met betrekking tot haar?

Elvykes geboorte was magisch. Ik wist dat ze een meisje was, ook al had ik geen enkele echo gedaan. Ik wist op welke dag ze geboren zou worden en ik wist dat ze een heel rustig kind zou zijn. Dat had ik zo gevoeld en gezien.
De geboorte was begonnen en de verloskundige was er. Ze zag aan mij dat ik nog niet in het baringsproces zat en wilde mij toucheren. Ik had nog geen opening en mijn baarmoedermond was nog niet naar beneden gezakt. Het waren dus oefenweeën en nog niet de sterke weeën die nodig zijn voor de baring van het kind. Ze wilde naar huis gaan, maar moest dan 1 uur rijden en nog een uur om terug te komen. Ik was ontgoocheld want dit was toch de geboorte? Had ik het dan zo slecht gevoeld?
Ik ging in de tuin samen met mijn man mediteren en we spraken met onze dochter. ‘Is dit jouw geboortedag? Houd je ons voor de gek?’ ‘Nee hoor, mama, ik houd je niet voor de gek. Dit is mijn geboortedag. Vandaag kom ik.’
We gingen naar binnen en er was nog altijd geen progressie in de ontsluiting.
Ik besloot ‘t bad vol te laten lopen en in ‘t warme badwater te gaan zitten. 4,5 uur daarna werd onze dochter geboren. Precies op de dag dat we hadden afgesproken met elkaar.

Ze kroop omhoog en pakte uit zichzelf de borst. Ik las haar doorlopend. Dat wat ik bij Tammy geleerd had, deed ik in perfectie bij mijn dochter. Ze wilde veel gedragen worden en niet weggelegd worden dus deed ik dat. Ze had moeite haar temperatuur op orde te houden en in de draagdoek was dat natuurlijk makkelijk geregeld.

Aan de borst liet ik haar in een hele diepe slaap vallen. Zodra ik zag dat ze heel diep vertrokken was, liet ze ofwel zelf de tepel los of ik maakte hem los en dan heel voorzichtig legde ik haar in een reiswiegje in de woonkamer. Ik werkte niet meer met een bedje in een aparte kamer. Ook daar had ik over gelezen en gevoeld en dat voelde niet meer goed. Ze was altijd bij me en kon ook in haar slaap mijn stem horen. Als ze bij het wegleggen toch wakker werd dan gaf ik haar al vooroverbuigende de borst tot ze weer in slaap viel en dan maakte ik de tepel los van haar mond en dekte ik haar toe.

Elvyke is ook intelligent maar heel anders en minder complex.

Ook Elvyke heeft last gehad van overprikkeling, maar in een totaal andere mate dan Tammy. Toen ze 1 was geworden en we haar verjaardag vierden werd het haar teveel door alle mensen die voor haar zongen en ging ze plat op de grond liggen. Dat waren de overprikkelingsmomenten bij haar. Ik pakte haar dan op, nam haar op schoot en dan was alles weer te doen voor haar.

Ik heb borstvoeding gegeven tot ze 3,5 jaar oud was. Toen was het voor mij klaar en merkte ik in mezelf dat ik me eraan begon te ergeren en het niet prettig meer vond. Ik heb haar toen niet de borst geweigerd maar heb met haar een compromis gesloten dat ze wel kon knuffelen met de borst wanneer ze daar behoefte aan had maar dat ze niet meer mocht drinken omdat ik dat niet meer fijn vond. Dat vond ze oké en nog altijd ook al is ze 8 jaar knuffelt ze af en toe met de borsten wanneer ze verdriet heeft of wanneer ze zich niet lekker voelt.

Ik heb bij haar eigenlijk hetzelfde gedaan als bij Tammy. Iedere keer als iets niet goed voelde wat ik bij haar waarnam dan beschermde ik haar daarin. Mensen gaan snel over grenzen heen en bij kinderen vond ik dat opvallend rondom optillen, op schoot nemen, handen geven, in de energie van de ander zitten. Daarin was ik telkens observerende. Ik las de non-verbale communicatie van beide kinderen en greep in wanneer ik merkte dat het kind het gedrag van de volwassene onprettig vond maar zich nog niet middels woorden kon verweren. Dan legde ik uit dat het niet prettig was en beschermde ik op die manier het kind in zijn gevoel en eigen ruimte. Grootouders leerde ik dat ze beter konden wachten tot het kind uit zichzelf op schoot klom of duidelijk gebaarde dat het dat wilde dan het kind te lokken en op schoot te trekken en dan vervolgens vast te houden.

Hoe zou jij intuïtief ouderschap beschrijven?

Intuïtief ouderschap is voor mij heel belangrijk. Het is een manier van luisteren en kijken naar wat het kind te zeggen heeft voorbij aan alle oordelen of mogelijke invullingen. Het is niet een vastzetten van een bepaald beeld maar een in de vraag blijven.

Bij Tammy vroeg ik mij in het begin af ‘wat is er aan de hand met mijn kind?’ en die vraag is oh zo terecht gezien de complexiteit waar ik mee te maken had en de wanhoop die ik in mijzelf voelde en tegelijkertijd werkte die aanpak averechts.

De juiste vraag was ‘wat wil mijn kind mij vertellen?’ en dat is een wezenlijk andere vraag. Die vraag stel ik nog altijd als ik merk dat er iets niet soepel loopt bij de kinderen.

Ik vind dat bij intuïtief ouderschap kijken heel belangrijk is. Observeren ipv dicteren. Wat speelt er binnenin mijn kind en wat wil mijn kind zeggen? Wat poogt mijn kind mij uit te leggen en te leren? Waar kan ik leren van mijn kind? Op welke gebieden is mijn kind mijn leraar?

Observeren in plaats van dicteren

Dat vind ik allemaal vallen onder intuïtief ouderschap. Observeren ipv opleggen. Dat betekent dat je niet werkt met een klok waarop je baby gevoed wordt, maar dat het kind zelf aangeeft wanneer het honger heeft en wil drinken. Dat betekent dat je je kind niet verplicht handjes laat geven, maar het kind zelf laat aangeven wanneer het daaraan toe is en zich veilig genoeg voelt in zichzelf om een handje te geven. Dat betekent ook dat je het kind laat aangeven wat het fijn en niet fijn vindt en dat je dit observeert en analyseert wanneer het kind nog niet het spraakvermogen heeft om dit met woorden te kunnen aangeven. De non-verbale communicatie is net zo rijk als de verbale communicatie. Daar kun je als ouder heel veel uit halen en mee doen.

En uiteraard gaat het in intuïtief ouderschap over een heldere waarneming en het geloven van die waarneming. Als jij waarneemt dat je kind zich onveilig voelt, dan mag je jouw kind in bescherming nemen. Je hoeft niet te twijfelen aan je eigen waarneming.

En in probleemsituaties adviseer ik je altijd de vraag te stellen ‘wat wil mijn kind mij nu zeggen?’ of ‘wat gaat er door mijn kind heen?’. Mocht je in een dusdanige situatie zitten dat het je niet duidelijk wordt wat je kind jou wil vertellen en wat er door je kind heen gaat, dan help ik je graag door een reading te doen voor je. Het lezen van energieën is dankzij mijn zoon mijn grote kracht geworden waar ik dagelijks met plezier mee werk.

Dankjewel Erika voor dit mooie gesprek! Heel bijzonder om te zien wat jouw zoon je heeft laten ontdekken en hoe dat jou als persoon heeft verrijkt.

Wil je meer lezen over intuïtief ouderschap dan wijs ik je op mijn boek waarin ik per chakra uitleg hoe intuïtief ouderschap werkt en waarbij ik je voorzie van eenvoudige oefeningen en meditaties om jezelf te sterken op jouw pad in intuïtief ouderschap.

Wil je ook geïnterviewd worden over jouw proces als moeder en hoe je kind(eren) jou hebben veranderd, neem dan contact met me op. feldenkraiscentrumutrecht@lombok.nl